Toen ik begon bij mijn nieuwe werkgever was ik enthousiast. Een frisse start, een uitdagende functie en de kans om echt verschil te maken. Maar al snel werd duidelijk dat mijn werkplek niet zo veilig en professioneel was als ik had gehoopt.
Nog voordat ik goed en wel was begonnen, kreeg ik een ongepaste vraag over mijn persoonlijke keuzes rondom kinderen. Het voelde alsof ik niet als professional, maar als vrouw beoordeeld werd. Dat gevoel zou me de rest van mijn tijd bij het bedrijf blijven achtervolgen.
Na mijn zwangerschapsverlof keerde ik terug vol energie en motivatie. Maar mijn werkplek was veranderd. Mijn taken waren zonder overleg overgedragen aan mijn vervanger. Vergaderingen werden georganiseerd zonder dat ik werd uitgenodigd. Belangrijke mails bereikten me niet meer. Waar ik eerst onderdeel van het team was, voelde ik me ineens buitengesloten en buitenspel gezet.
Wanneer ik het aankaartte, kreeg ik te horen dat dit het gevolg was van mijn zwangerschapsverlof — “een keuze waar ik nu de gevolgen van moest dragen”. Het raakte me diep dat iets dat beschermd en vanzelfsprekend zou moeten zijn, juist tegen me werd gebruikt.
Mijn rol verschoof steeds verder naar de achtergrond. Ik kreeg tegenstrijdige boodschappen: officieel had ik dezelfde functie, maar in de praktijk werd ik behandeld als assistent. Uiteindelijk werd zelfs mijn vertrek ingezet als machtsmiddel. Het vertrouwen was weg. Ik voelde me klein, geïsoleerd en machteloos.
Mijn verhaal deel ik omdat niemand zich zo buitengesloten en ondermijnd zou moeten voelen op de werkvloer. Elke medewerker verdient een omgeving waarin je met respect behandeld wordt, waarin zwangerschapsverlof of persoonlijke keuzes nooit tegen je gebruikt mogen worden. Een veilige en inclusieve werkplek is geen luxe, maar een recht.
Sanne